Blog Archives - Janien Lubben

Kedeng Kedeng Oeh OEh!

9/30/2018

Zondag 30 september.
Het NK marathon Mountainbiken in Gasselte.
En ja, daar deed ik aan mee..

Het werd een gevalletje: Been there, done that. Maar makkie ging het niet.
Had Lubben het onderschat?
JA!
Nou ja, onderschat is wellicht een veel te groot woord. Nou niet wellicht. Het is echt te groot!
Ik had namelijk heus niet verwacht dat het makkelijk zou zijn.
Een dikke vette 105km crossen door de bossen is immers op papier al niet een makkelijke uitdaging, laat staan in het echt.

Terwijl het startsignaal klinkt gaan de dames er als een TGV vandoor..
"STOP DIE TREIN!, Ik wil met jullie mee!!" Gaat er door mij heen, maar die dames denken: “Ja. hallo de TGV is geen stopterrein..“

Gelukkig, kan ik op het rechte stuk aanpikken bij de groep. Ik haal een aantal dames in, en huppatee het groepje dames voor mij is kleiner dan de groep dames achter mij..
Maar het NK marathon MTB is geen rechttoe rechtaan parcours zoals ik met fietsen gewend ben, triatlete weet u nog?
En daarom maken we een slinger naar links, 1-2 Huppatee we gaan een single track op..
Kedeng, kedeng.. OEH OEH..
Er ontstaan meerdere groepjes..
Ik zit in de tweede.. met nog zicht op kopgroep!
Oké oke, je moet goed kijken! Maar er is nog zicht en het NK Marathon nog lang! En mijn kracht ligt op de duur.. (The longer, the stronger!)

Maar dan..
Het treinspoor ontspoort…
Treincoupe nummer twee mist een lint.
En nu heeft de Janien-trein dikke vertraging, en mijn god daar bal ik van.
Omdat ik nu de aansluiting op de kopgroep, eigenlijk wel op mijn buik schrijven kan!
(Kromme zin, maar om nog even in de OEH OEH-Kedeng kedeng sfeer te blijven hangen, laat ik hem staan)

De trein Lubben raast dan wel verder van kilometer naar kilometer, maar de dames die ook verkeerd fietsten laten hun koppie hangen en haken 1 voor 1 af.
Ik blijf stug doorfietsen..
Opgeven is geen optie!

Ieder nadeel heeft zijn voordeel, want door het verkeerd fietsen kan ik op inhaal jacht gaan.. Ik haal nog wat dames in, en ook mannen die niet het NK rijden, maar wel de Hondsrug classic en die rijden 3 lussen minder.. Waardoor er op den duur geen enkele man meer voor mij fietst.. en ook achter mij zie ik weinig teken van leven.
Het wordt nog een kleine 40 km fietsen met de zin:
”Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind. Zichzelf een weg baant?”

Maar, vanaf de zijlijn zie ik mijn moeder, vader, tante Roelie, zusje Roelinke, zwager Henk Reinders met hun lachende gezicht! Ik fiets op de finish af, zij komen op mij af…
DONE and DUSTED.. Gebroken. Kats naar de klotuh! Wat was dit zwaar!!

Uiteindelijk kom ik op plek 12 binnen tijdens dit NK.. Inzet was top 10!
Met niet verkeerd fietsen had dit er misschien ook wel ingezeten, maar dan had ik maar niet moeten suffen en beter op de pijlen moeten letten. Eigen schuld, dikke bult.. (en nu dikke pijnlijke zware benen ;))
Maar liever dat nog dan het DNF bord voor mijn kop, want daar word ik alleen maar chagrijniger op ;)

En nu? Zit hier tevreden met mijn laptop op mijn schoot
De zon schijnt er is geen reden
Om als triatleet te zitten treuren om plek nummer 12 op het NK Marathon MTB!

Fijne dag!

Op naar een snel herstel, want zondag staat er weer een NK op het program! ;)

X

Janien

P.S Ellen H. enorm bedankt voor de verzorging onderweg.. Ik was anders waarschijnlijk t Nije Hemelriek ingedoken, niet om ook wat zwemmeters te maken, wel om hem leeg te drinken. ;) Tim R. Ook jij bedankt, die extra bidon was mijn redding in de laatste omloop! :)

AGEGROUP WINNER CHALLENGE ALMERE (70.3)

9/16/2018

Het is vrijdag 7 september.
De tassen zijn gepakt, gecheckt en ge-dubbelcheckt.
Mijn fiets ligt prinsheerlijk in de auto.
De navigatie is gestart.
START YOUR ENGINES
Almere here I come.
Of ik er zin in heb? Lust ik chocolade?
JA! Natuurlijk heb ik er zin in, en dan vooral in die finish. :)

Inschrijven, spullen inchecken, eten, drinken…
Dat is zo’n beetje verder de samenvatting van de vrijdag.
Mijn mamsie is ook dit weekend weer met mij mee, en samen maken we er een fijn weekend van, met af en toe een traan.. Maar zeker met een lach, want zaterdag is de dag dat ik weer een triatlon doen mag.

Zaterdagochtend..
Voor dag en dauw de deur uit
Ontbijten in het donker
In alle rust naar de start. Ik heb nog alle tijd.
Ik ben graag een bezig mensje, het liefst de hele dag in touw!
Ik sta pas stil, als de finish is bereikt. ;)

Zwemmen
De armen malend door het water
1.9 km zwemmen op het program.
Het water uit, de helm is op… Hup ertegenaan!

90 km fietsen
Hoor de wind waait door mijn wielen, zelfs op beschutte plekken voel je de wind..
Fietsen in en rondom Almere dus..
Het is een goede 90km pushen op de pedalen..
Hard gaan met de wind mee, hard blijven gaan met de wind tegen.

Ik haal de ene na de andere atleet in.
De atleet die mij het meest is bijgebleven is de atleet met minstens 10 pond bananen*
En ja bananen zijn gezond..
Hij sloeg Eva er nog net niet mee voor de blote?
Constant voel ik de wind, maar de wind en ik zijn vrienden vandaag. Wind mee of tegen!
De laatste kilometer wordt ingezet, ik schakel mijn versnelling naar een lichter verzetje.. Het is tijd om te hardlopen.
*Oké, oké, 10 pond is overdreven. Maar hij had serieus 4 bananen in zijn trisuit zitten.. Prima, ieder zijn ding. Maar het viel mij op.

21.1km hardlopen
3 rondes van 7km.. Het lopen gaat lekker.. onderweg lijkt op elke hoek wel iemand te staan die mij aanmoedigt..
Na 1 ronde zie ik mijn mams, maar ook tante Roelie, oom Ton en vadermans zitten er! Ik geef ze een handkus en ren snel verder.
Holladijeeeee nog 2 rondes te gaan.
Nog 1..
In de laatste ronde bedank ik een de vrijwilligers en wildvreemde supporters. In die 3 rondes schep je toch een bandje.
Althans zo voelde het wel: "Daar is die atleet weer met d'r lach! KOM OP!!!!!" Via deze plek nogmaals mijn dank. Ook richting mijn vaste supporters-crew <3!

Ik ben binnen!

De speaker, Ruud (die vandaag al voor de 25e keer de Atleten van Challenge Almere binnenhaalt) roept dat ik binnen ben en dat ik eerste ben!
WAT? SERIEUS?
OW YEAH!
Eerste in mijn agegroup, 5e overall!
Tevreden rij ik huiswaarts, om vervolgens de volgende ochtend een mooi rondje te fietsen en daarna weer terug te rijden naar Almere om mijn bokaal in ontvangst te nemen.
Het was een mooi weekend!

Liefs,
Janien

P.S Er hangt iets moois in de lucht. Volgend jaar zal ik het triathlon seizoen over een andere boeg gooien. Daar schrijf ik te zijner tijd nog wel over..