Whatsapp donderdag 16 mei
Wedstrijddag zaterdag 18 mei NK RUN BIKE RUN
READY TO GO, but first let us take a selfie.
Zaterdag 6 uur schiet ik, voor vertrek, nog een selfie van mijn mams en mij alvorens ik de knop START AND GO indruk!
Op naar Almere.
Almere die dit weekend in het teken staat van het NK Duathlon lange afstand..
In dit geval 10km hardlopen- 60km fietsen- en weer 10 km hardlopen.
Mijn moeder neemt een teug adem, en ik denk nu gaat ze vragen: Heb je je paspoort wel bij je? Je licentie? Je ditje? Je datje?
Maar nee, ze vraagt: Heb je wel oude sokken mee?
Er zijn meerdere wegen die naar Almere leiden
iPhone: “Ga links om de weg te verlaten”. Ik kijk naar mijn handen, maak een L met mijn linkerhand.. Zie op de borden dat Almere rechtdoor is..
En LINKS?
Naar links is niet naar Almere…
Zullen ‘we’ maar doen dan? Mama kijkt nog eens naar links, en nog eens recht vooruit zich.. En zeggen beide: Ja joh, zal wel goed zijn toch?
We gaan links.. en ik denk: Ey ik ken het hier! Hier heb ik al eens gefietst.
En ja hoor.. ik rij gewoon over het parcours van Challenge Almere en ook het parcours van het NK Duathlon zo blijkt later…
We rijden mooi over de dijk.. Het water rustig kabbelend aan de linker kant.. “We zijn er bijna” had ingezet kunnen worden… Maar mama en ik willen nog terug en besparen de ramen van de auto door niet onze zoetgevooisde stemmen te laten zingen..
De bestemming bevindt zich links
We zijn er. Ik liet de auto voor de gelegenheid mooi wassen bij Adam autoservice. Blij dat ik dat deed, want de auto staat aan het parcours en gedurende alle 8 looprondjes geven we elkaar een shiny knipoog-ie.
Inschrijving. Plasje, ditje, datje..
De tijd die blijft wel tikken dus tijd voor een warming up. Maar waar is die Gierman toch? Vandaag staat duo spik en span weer eens samen aan de start. Alsof hij nog alle tijd van de wereld heeft, geeft Marcel mij een knuffel en vraagt: “Waar moet ik zijn voor de wisselzone.. “ Ik kijk op mijn horloge.. 15 minuten voor de start.. wacht ik loop wel mee. Kletsen wat bij.. en samen rennen we warming upje en kletsen verder:
PANG
Daar gaan we..
Zoveel snelheid heb ik nooit gezien.
Daar staan ze..
Mijn moeder, oom en tante schreeuwen nu al voor 10!
We starten dus met 10 km hardlopen. Na ronde 1 van de 4 lig ik 5e..
En dan ineens..
Wederom als grote verrassing en daar waar ik het niet verwacht:
Staat ze in alle pracht:
MIJN ZUSJE! HEUJ
* Roelinke: JAHAAAAAA JANIEN! KOM OP!
*Ik schreeuw zo mogelijk nog enthousiaster terug: JAAAAHAAA ROELINKE!!!! Wat leuk dat je er bent!
Het overige publiek is er volgens mij even stil van.. ! Ik kijk blijkbaar zo gelukkig, dat het het besmettelijk werkt. Want ik zie alle overige supporters ineens ook gelukzalig toekijken. Dat we elkaar lief hebben was in een fractie van een seconde gelijk voor iedereen weer eens zichtbaar.. En ik meende het publiek dan ook; OOOOOOH wat lief te horen zeggen.. Maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik dat niet echt heb gehoord.. Ik was wel rennen he?!
IK versnel mijn pas.. ronde 2, ronde 3, ronde 4.. Ik blijf lekker lopen.. OP naar de wisselzone, daar staat mijn fiets op mij te wachten. 6 rondjes mogen we.. 60 km lang! Ik heb wel eens gemakkelijker gefietst, maar eey als het ook makkelijk was? Precies, dan deed iedereen het wel… GAS OP DIE LOLLY! Na 1 rondje fietsen lig ik 3e in de wedstrijd. Ik reken ff en denk, nu gas blijven geven,, nog 5 rondes om je voorsprong op nummer 4 (die een snelle loopster bleek) te vergroten.. Ik dacht ook dat ik uitliep.. maar in de wisselzone staat ze al weer naast mij.. Ik wilde bijna zeggen: Zeg? Heb jij wel 6 rondjes gefietst? Maar ik houd mij stil en ging rennen! Ik heb immers mijn loopschoenen al aan en zij moet haar fiets nog ophangen.. Lekker puh! "Doe er maar lekker lang over denk ik,.. ik ga weer rennen! Joeh"
De dood of de gladiolen!
Ik ren super easy. Ik ren lekker… maar helaas pindakaas word ik toch nog voorbij gegaan! Precies door die meid die in de wisselzone naast mij stond.
Uitslag:
4e overall, 3e in mijn leeftijdsgroep van Nederland op de NK Duathlon lange afstand.
Na de finish geven Marcel en ik elkaar weer een knuffel.
Liefs,
Janien
- Janien: Heeeeey Mars (Marcel Gierman a.k.a DE MOTIVATORT! )
- Marcel: Eeeeey SJANIENUKUHHHHH (Janien Lubben a.k.a by Marcel as LUBje)
- Janien: Thanks voor het nieuwe schema! LEKKER HOOR! Nog plan de campagne voor zaterdag? NK Run Bike Run!
- Marcel: De dood of de gladiolen.
- Janien: Gewoon rammen en volle bak dus?!
- Marcel: Ja!
- Janien: Niet echt mijn ding hè?!
- Marcel: Vaak bej te bange..
- Janien: Angst is maar voor even en spiet is voor altijd!
- Marcel: JE WEET TOCH! En appt nog een foto van zijn P.A-er Tinus de Lab….
Wedstrijddag zaterdag 18 mei NK RUN BIKE RUN
READY TO GO, but first let us take a selfie.
Zaterdag 6 uur schiet ik, voor vertrek, nog een selfie van mijn mams en mij alvorens ik de knop START AND GO indruk!
Op naar Almere.
Almere die dit weekend in het teken staat van het NK Duathlon lange afstand..
In dit geval 10km hardlopen- 60km fietsen- en weer 10 km hardlopen.
Mijn moeder neemt een teug adem, en ik denk nu gaat ze vragen: Heb je je paspoort wel bij je? Je licentie? Je ditje? Je datje?
Maar nee, ze vraagt: Heb je wel oude sokken mee?
- Janien: OUDE SOK? Oude sok met geld? Nee, zat al niets meer in! ;-) Thuis laten liggen dus.
- Mama: NEEHEEE om naar zwemstart te lopen..
- Janien: Mam,,, Tis duathlon he?!
- Mama: Och ja kind is ook zo.. Het is nog vroeg!
- Janien: Het is pas vroeg opstaan, als je te laat gaat slapen!
- Mama: Jij bent scherp.
- Janien: Scherp als een mes..
- Mama: Mosterd in de fles!
- Janien: Proest van het lachen en ziet onderwijl een proest van het lachen om het stuur vallen.. Wel een frisse proest, ik had immers net mijn tanden gepoetst.
Er zijn meerdere wegen die naar Almere leiden
iPhone: “Ga links om de weg te verlaten”. Ik kijk naar mijn handen, maak een L met mijn linkerhand.. Zie op de borden dat Almere rechtdoor is..
En LINKS?
Naar links is niet naar Almere…
Zullen ‘we’ maar doen dan? Mama kijkt nog eens naar links, en nog eens recht vooruit zich.. En zeggen beide: Ja joh, zal wel goed zijn toch?
We gaan links.. en ik denk: Ey ik ken het hier! Hier heb ik al eens gefietst.
En ja hoor.. ik rij gewoon over het parcours van Challenge Almere en ook het parcours van het NK Duathlon zo blijkt later…
We rijden mooi over de dijk.. Het water rustig kabbelend aan de linker kant.. “We zijn er bijna” had ingezet kunnen worden… Maar mama en ik willen nog terug en besparen de ramen van de auto door niet onze zoetgevooisde stemmen te laten zingen..
De bestemming bevindt zich links
We zijn er. Ik liet de auto voor de gelegenheid mooi wassen bij Adam autoservice. Blij dat ik dat deed, want de auto staat aan het parcours en gedurende alle 8 looprondjes geven we elkaar een shiny knipoog-ie.
Inschrijving. Plasje, ditje, datje..
De tijd die blijft wel tikken dus tijd voor een warming up. Maar waar is die Gierman toch? Vandaag staat duo spik en span weer eens samen aan de start. Alsof hij nog alle tijd van de wereld heeft, geeft Marcel mij een knuffel en vraagt: “Waar moet ik zijn voor de wisselzone.. “ Ik kijk op mijn horloge.. 15 minuten voor de start.. wacht ik loop wel mee. Kletsen wat bij.. en samen rennen we warming upje en kletsen verder:
- Janien: Zin in?Vandaag mogen we eindelijk los
- Marcel: JA MAN! Vul de bidons en check mijn rood-wit-blauwe-socks
- Janien: Ja, lekker trainert. Tijd voor de start. Ga je mee, ey ey?
- Marcel: Ja veel succes voor ons twee, ey, ey.
- We geven elkaar een big hug, en zeg tegen Marcel: Ga jij eens snel meer vooraan staan.. En daar scheidden onze wegen. Voor even.. Want elke ronde als we elkaar zien, is er een klein teken van: MOI!
PANG
Daar gaan we..
Zoveel snelheid heb ik nooit gezien.
Daar staan ze..
Mijn moeder, oom en tante schreeuwen nu al voor 10!
We starten dus met 10 km hardlopen. Na ronde 1 van de 4 lig ik 5e..
En dan ineens..
Wederom als grote verrassing en daar waar ik het niet verwacht:
Staat ze in alle pracht:
MIJN ZUSJE! HEUJ
* Roelinke: JAHAAAAAA JANIEN! KOM OP!
*Ik schreeuw zo mogelijk nog enthousiaster terug: JAAAAHAAA ROELINKE!!!! Wat leuk dat je er bent!
Het overige publiek is er volgens mij even stil van.. ! Ik kijk blijkbaar zo gelukkig, dat het het besmettelijk werkt. Want ik zie alle overige supporters ineens ook gelukzalig toekijken. Dat we elkaar lief hebben was in een fractie van een seconde gelijk voor iedereen weer eens zichtbaar.. En ik meende het publiek dan ook; OOOOOOH wat lief te horen zeggen.. Maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik dat niet echt heb gehoord.. Ik was wel rennen he?!
IK versnel mijn pas.. ronde 2, ronde 3, ronde 4.. Ik blijf lekker lopen.. OP naar de wisselzone, daar staat mijn fiets op mij te wachten. 6 rondjes mogen we.. 60 km lang! Ik heb wel eens gemakkelijker gefietst, maar eey als het ook makkelijk was? Precies, dan deed iedereen het wel… GAS OP DIE LOLLY! Na 1 rondje fietsen lig ik 3e in de wedstrijd. Ik reken ff en denk, nu gas blijven geven,, nog 5 rondes om je voorsprong op nummer 4 (die een snelle loopster bleek) te vergroten.. Ik dacht ook dat ik uitliep.. maar in de wisselzone staat ze al weer naast mij.. Ik wilde bijna zeggen: Zeg? Heb jij wel 6 rondjes gefietst? Maar ik houd mij stil en ging rennen! Ik heb immers mijn loopschoenen al aan en zij moet haar fiets nog ophangen.. Lekker puh! "Doe er maar lekker lang over denk ik,.. ik ga weer rennen! Joeh"
De dood of de gladiolen!
Ik ren super easy. Ik ren lekker… maar helaas pindakaas word ik toch nog voorbij gegaan! Precies door die meid die in de wisselzone naast mij stond.
Uitslag:
4e overall, 3e in mijn leeftijdsgroep van Nederland op de NK Duathlon lange afstand.
Na de finish geven Marcel en ik elkaar weer een knuffel.
- Marcel: LUB-JE
- Janien: GIERMAN
- Marcel: Ging ie lekke?
- Kijk naar het positieve! We streven wel naar het beste, nummer 1 is onze wens.. Maar stiekem was vandaag nummer 4 gewoon het leukste mens (Marcel werd 4e in zijn leeftijdsklasse) Ach en zo is het maar net!
Liefs,
Janien
RSS-feed
