NK Triathlon Halve Afstand Klazienaveen

Nog twee weken tot Ironman Hamburg.
Zondag 14 juli 06.35 uur: 
* Nog twee weken tot Ironman Hamburg.
*Nog 3uur en 25 minuten tot de start van het NK Triathlon in Klazienaveen over de halve afstand. 

ITS RACEDAY! 
Een knuffel en een zoen.. 
Ik haal eens diep adem en zie vanuit de bus die mij naar de start brengt dat het van Echtenskanaal er strak gestreken bij ligt, maar lang zal dat niet meer duren. Het is immers even voor 10-en en vandaag is het van Echtenskanaal een van de decor-onderdelen voor het Nederlands Kampioenschap Triathlon over de halve afstand. 

Terwijl mijn hart steeds sneller gaat vermindert de bus zijn vaart. 
Het startpunt voor het zwemmen is bereikt. 
Ik stap uit, kijk om mij heen, maak praatjes en ondertussen hoor ik door de speakers Ruud de Haan:
*“…bij de mannen is het een sterk deelnemersveld, maar de vrouwen doen er nog een schepje bovenop. We mogen wel stellen dat dit het sterkste deelnemersveld is, sinds een jaar of 10!” 

ZWEMMEN 
De klok slaat 10uur, maar dat hoort helemaal niemand.
Want de mannen worden weggeschoten en de malende armen door het zojuist nog strakgestreken water doorbreken de stilte… 

Terwijl de stilte wederkeert en er een kippenhok aan vrouwen in het water ligt, hoor ik Ruud de Haan zeggen: 
*“Nog 1 minuut tot de start voor de dames voor het NK 2019 over de halve afstand”
En je weet hoe dat gaat met wachten.
Dat duurt en duurt…
Wacht maar eens een minuut op de wasmachine!
Zoiets duurt eeuwig.. maar nu niet.. Die minuut was om voordat ik er erg in had… Ineens hoor ik PANG… Ik klik mijn horloge aan en breng mezelf op gang…
Tijdens dat zwemmen gebeurt er van alles, vooral in mijn hoofd! Echter, na 1.9km zwemmen zit de marteltocht erop en kan de wetsuit uit..

FIETSEN!
4x een ronde van 23km. 
Ik fiets en ik fiets, roep bij het ingaan van een bocht iets wat mama mij verboden heeft te roepen, maar ja het bekt zo lekker!
Ik fiets, ik drink, ik fiets, ik eet, ik fiets, geef een kleine billenkoek en een handkus, ik fiets en ik fiets… de wisselzone is daar. 

Wissel:
Deze wissel gaat een stuk sneller dan de eerste wissel van de dag. Ik zwaai naar mijn fans.. Ja, lieverds dat was zwaaien… (Ik bedoel: Een bidon toegooien, handen omhoog 🤷🏼‍♀️, omdat ik niet wist waar ik heen moest… is toch zelfde als zwaaien ;-))

RENNEN:
Ook nu weer 4 rondjes. Het zijn lekkere rondjes, ik drink onderweg een bekertje cola bij de ene post, en bij de andere post een bekertje water… doe soort dansjes bij de mensen die zorgen voor muziek.. en zo volbreng ik de 4 rondjes . Voor het daadwerkelijke finishen geef ik nog snel een aai over de bol en passeer de finishmat met een grote lach!

Ik heb mijn tijd op de halve triathlon dik verbeterd. Ik word volgens de uitslagen 5e overall en 4e in mijn leeftijdsgroep.  Ik weet waar ik aan moet werken, maar ik schep vooral vertrouwen over het algehele gevoel: OP NAAR HAMBURG! 

DOPINGCONTROLE
Denk je alles gehad te hebben, moet het leukste nog komen.  De dopingcontrole. 

​1. Oproep voor dopingcontrole
De eerste woorden die ik hoor, terwijl ik de finish overga zijn namelijk:
“Gefeliciteerd met je prestatie, en jij hebt dopingcontrole” 
De mevrouw van de mededeling is vanaf dat moment opgeleverd aan mij..
Ik kan wel zeggen dat ik opgeleverd aan haar ben… maar probeer mij maar eens te volgen na een wedstrijd. 
IK BEN MIJ DAN VAAK TOCH EEN PARTIJTJE DRUK!
Zo ook in Klazienaveen. 
En die arme mevrouw moest dus de hele tijd achter mij aan hollen, rennen en stilstaan.
Terwijl ze mij uitlegt dat ik vrijwel alles mag, behalve douchen zeg ik:
“Gelukkig ik wil namelijk dolgraag even stukje uitfietsen en hardlopen” 

De schrik in haar ogen doet mijn besluiten snel aan te geven dat ik een grapje maak, maar dat ik wel graag mijn tas wil pakken en demonstreer haar ondertussen mijn kippenvel, die mijn woorden kracht moeten bijzetten.. Tas ophalen is prima, maar mijn tas staat een kilometer verderop. De tas halen we samen op en mevrouw Do Ping vindt het een goed idee dat vriendinlief ook aansluit. 

2. Melden in het dopingcontrolestation
En dus lopen we als drie musketiers richting de daadwerkelijke dopingcontrole.  Formulieren worden ingevuld. En dan is het al drinkend, wachten op de doping controle. 
Ik neem plaats naast niemand minder dan Yvonne van Vlerken, en ik zie  en voel haar kijken.
En ondertussen denk ik: Ze zal vast niet denken: “Mag ik met Janien Lubben op de foto! 😉” 
Maar dan ineens zegt ze:
"Goh jij hebt gewoon NOG kleinere voeten dan ik!! Dan moet jij het ook vast niet van het zwemmen hebben… EN laat je handen eens zien? Ja hoor.. Net van die kleine worste-pootjes als ik heb.."
Ik zie het maar als een groot compliment! 

3. Keuze opvangbeker
Yes! Ik moet plassen! Maar eerst moet ik van mevrouw Do Ping 2 mijn favoriete potje kiezen.
Kiezen?
"Ze zijn toch allemaal één pot nat?" Zeg ik voor de grap! Om er vervolgens achterna te zeggen: "Naja.. nu nog droog ;-)"

4. Plassen onder toezicht
Mevrouw Do Ping 2 en ik lopen naar het toilet. 
Ze geeft mij nog wat instructies en als een echte pottenkijker houdt ze mijn plassen nauwlettend in de gaten.
Daar waar ik eerst bang was dat ik het potje niet vol zou krijgen, staak ik het plassen even en kijk ik mevrouw Do Ping 2 aan als een ree in twee koplampen en zeg: “Het potje is vol.. Maar ik ben nog niet klaar met plassen"

Mevrouw Doping moet eerst de  kleur checken, alvorens ik mag doorplassen.
De kleur is goed.
Ik mag verder plassen in de wc.. Van opluchting lopen mijn ogen vol. 
Het potje met mijn urine mag ik hermetisch afsluiten om er vervolgens trots mee over de gang te lopen… #Gênant! 

5.Keuze van potjes
​Mevrouw Do Ping 2 en ik nemen weer tegenover elkaar plaats. Larissa mag ook aansluiten.
* Mevrouw Do Ping: "Je ziet daar 4 doosjes staan. Kies een nummer en pak die doos…" (Ik probeer echt serieus te blijven.. dus laat een grap over dozen (nu nog) achterwege) 
* IK: "U weet dat er twee dozen staan met hetzelfde nummer? 
*Mevrouw Do Ping, met grote verbazing in haar stem: "Twee dezelfde nummers?" 
*Ik: VOL OVERTUIGING. “JAHAAAAA kijk maar”. En vol trots noem ik het nummer op die zowel op de ene als op de andere box staan. Blijkt het om een EXP DATUM te gaan..Oftewel om de uiterste gebruiksdatum.
Iedereen in de ruimte lacht. Ik word dus gewoon uitgelachen hè! 

We gaan verder…
Ik heb een doos gekozen.
We controleren nummers.
Mevrouw legt uit. Ik luister aandachtig, maar als mevrouw zelf een opmerking maakt over mijn favoriete potje is de toon gezet...
Ik zeg dat ik geen pot Nutella zag staan en dat mijn meest favoriete potje naast mij op de stoel zit.... 
Mevrouw Doping lacht en zegt dan: 
Goed, je vindt in de box straks alsnog twee potjes. Al zal het geen Nutella zijn...
De potjes  in de box zijn hermetisch afgesloten.
Met een plakstrip. Deze pak je in zijn geheel vast en dan begin je te trekken.
*IK: Trekken? 
*Mevrouw: JA trekken. ... En ze begint te lachen.. 
*Ik: U snapt dat ik daar niet zo goed in ben hè? 
Mevrouw: "Mijn god ik heb al vele dopingcontroles meegemaakt, maar er was nog nooit een zo leuk als deze…" En ze schatert ondertussen van het lachen. Sterker nog de mannelijke doping controleur haalt even geen nieuwe man op, hij wil, volgens eigen zeggen, het schouwspel nog graag even aanhoren! 

6.Verdelen van de urine Ik trek ondertussen de labels eraf. Zie daarin inderdaad twee potjes met een deksel… Nu is het de bedoeling dat ik die twee potjes zelfstandig volschenk met mijn zojuist volgeplaste potje urine…  De mevrouw ziet de paniek in mijn ogen als ik zeg:
*Ik heb al moeite met het inschenken van water in een glas..
Mevrouw kijkt eens naar mij dan naar Larissa, en ook haar gezicht laat zien dat dit geen goed idee gaat zijn..
Mevrouw: Zal ik het voor je doen?  Ik: Mag dat? 
Lachend schenkt mevrouw doping de beide beide potjes vol.. Ik kijk haar dankbaar aan en zeg:
​Ik ben blij dat u het doet, ik had er hoogswaarschijnlijk een potje van gemaakt. 😉