Sie hat ja gesagt!

Weet u nog?
Triathlon Klazienaveen? 
*Dat ik moest plassen in een potje terwijl de doping mevrouw plasgeluiden nabootste door te kraan aan te zetten?
*Dat ik moest trekken aan gekke labels? 
*Potjes moest vullen? 
*Ik er een potje van maakte? 
*Dat ik naast de grote mevrouw van Vlerken mocht plaatsnemen, die net als ik een dopingcontrole had
Ik schrijf trouwens grote mevrouw van Vlerken! Maar daarmee doel ik uiteraard op haar daden en resultaten, want mevrouw van Vlerken en ik schelen elkaar slechts 1 cm. 
*Dat ik Mevrouw van Vlerken zag kijken? Haar voelde kijken? 
En ondertussen dacht: “Ze zal vast niet denken zou ik met Janien Lubben op de foto mogen?” Ik daarentegen dacht dat wel.. en dus werd er een foto van ons beide geschoten! 
*Dat ze wel zei: “Goh jij hebt gewoon NOG kleinere voeten dan ik!! Dan moet jij het ook vast niet van het zwemmen hebben… EN laat je handen eens zien? Ja hoor.. Net van die kleine worste-pootjes als ik. WAT LEUK” 

U heeft het weer voor de geest hè?
6 weken na die ontmoeting tijdens de dopingcontrole
Een plof op de deurmat.
Een positief bericht!
Niet van die dopingcontrole natuurlijk; 
Doe dan wel gek als een deur, maar das puur aus wunder der Natur. 
Wel van Yvonne van Vlerken!
Die week hadden we namelijk contact. 
Eerst per mail. 
Al snel per app. 
Een telefonische afspraak werd gemaakt. 
In al mijn eerlijkheid app ik dat ik het wel mega spannend vind om te gaan bellen.  Appt ze terug: Ik ben gewoon Yvon die net als jou gek is op zwemmen, fietsen en rennen. 

Het is maandag avond 5 augustus 
​Mijn telefoon gaat klokslag 19 uur over. 
Mijn hart maakt een sprongetje.. 
“Met Yvon!” 
We bellen. 
We kletsen. 
Bijna 1.5uur lang. 
Het is duidelijk:
Yvonne en ik zijn een match.
De vraag of we gaan samenwerken hoeft niet eens gesteld te worden, de klik die we hebben zegt meer dan genoeg. 
En dus:
Sie hat ja gesagt. Und ich auch! :-) 
En daarmee: 

I AM A TEAM SIRIUS MEMBER! 
En Yvonne van Vlerken is mijn trainster! 
Diezelfde avond staat de trainingsdag voor de dag erop al op Trainingspeaks. (=een online programma waar Yvonne haar schema’s voor mij op uitwerkt) 

Inmiddels mag ik Mevrouw van Vlerken, Yvonne noemen.
Of zelfs Yvon. 
Noemt ze zichzelf mijn triathlon mama of triathlon big sis! 
Word ik soms zelfs lieverd of schat genoemd. 
Krijg ik leuke spraak berichtjes.
Delen we filmpjes. 
Maar maak ik vooral kennis met het principe: Von nichts kommt nichts!  En hoe belangrijk RUST is! 
En weten we dat we naast die worstenpootjes en kleine voetjes nog heel veel meer gemeen hebben!  
Zelf zegt ze zelfs dat ik een kleine kopie van haar ben.
Niet alleen lichamelijk, maar ook in het koppie!
En dat ze mede daardoor dwars door mij heenkijkt.
Dat eerste is echt een bizar groot compliment.
Dat laatste klopt voor de volle 100%. Ik kan haar niets wijs maken. Ze weet precies wanneer ik eigenlijk liever langer en meer ga trainen.
En daardoor krijg ik op die momenten dat ik dat denk een bericht: 
"Janientje Lubben! Je weet dat je dit weekend knetterhard en veel gaat trainen.. Dus beslist niet meer doen dan op het schema staat! OPLADEN en rusten! En dus vooral NIET extra gaan doen" 
En dat doe ik dan ook maar niet, want zij weet het! 

Liefs,
Janien